کاربراتور چیست و چگونه کار می کند؟
https://www.kifabzar.com/images/nan
تمام موتورهای دو زمانه با قطعه ای به نام کاربراتور، کار می کنند. موتورهای موجود در اتومبیل های قدیم و ماشین های گازوئیلی نیز تا قبل از معرفی انژکتور در 1980 ، از کاربراتور استفاده می کردند.
کاربرد کاربراتور، ترکیب کردن مخلوطی از بنزین و هوا جهت تشکیل مخلوطی انفجاری است که در سیلندر موتور، سوزانده می شود.
1-هوا توسط موتور از طریق مجرایی به داخل کاربراتور مکیده می شود. این مجرا، قطری حدود 1.2 تا 3.4 اینچ دارد که روی یک موتور کوچک قرار گرفته و دارای بخشی نازک به نام ونتوری است.
2- با حرکت هوا در ونتوری، سرعتش افزایش یافته و فشار آن به زیر سطح اتمسفر تقلیل می یابد. افت فشار هوا منجر می شود سوخت به هوای در حال جریان در ونتوری کشیده شود.
3- این مجرای هوا دقیقاً مانند نازل سر یک شلنگ باغبانی عمل می کند و افشانه ای از بنزین تولید می کند که با جریان هوا ترکیب می شود.(پیستوله های رنگ پاش از کمپرسوری با سازوکار مشابه استفاده می کند). این ترکیب از کاربراتور به بیرون جریان پیدا می کند.
4- سر انجام، این ترکیب وارد سیلندر می شود که در آنجا سوخته شده و تولید قدرت می کند.
موتور های دو زمانه (یا دو چرخه ):
موتورهای دو زمانه که با نام موتورهای دو چرخه نیز شناخته می شوند، روی اکثر ابزارهای قدرتی باغبانی، استفاده می گردد. این موتور ها مزیت هایی نسبت به موتورهای چهار زمانه (نظیر موتورهای اتومبیل یا چمن زن) دارند. اول اینکه، مخزنی پر از روغن برای روغن کاری موتور، در زیر موتور وجود ندارد. با توجه به اینکه ابزارهای قدرتی باغبانی، با دست نگه داشته می شوند و ممکن است برعکس یا در تمام زوایا به کار گرفته شوند،استفاده از مخزن روغن غیر کاربردی است. موتورهای کوچک چهار زمانه، ساختار نسبتا ساده ای دارند و فاقد پمپ روغن می باشند و معمولاً بر یک افشانه زن که از مخزن، روی پیستون و سایر قطعات متحرک، روغن می پاشند، تکیه می کنند. لذا اگر این سیستم در موتور دو زمانه که ممکن است وارونه شود، استفاده گردد، کاملاً ناکارآمد خواهد بود.
برای روغن کاری این نوع از موتورها، باید پیش از روشن کردن دستگاه، روغن را با بنزین مخلوط کنید. عدم استفاده از پمپ مخصوص روغن و محتویات آن، باعث کاهش وزن موتور می شود. به علاوه، موتورهای دوزمانه فاقد فلکه ها، محور بادامکی یا سایر ریزه قطعاتی که جهت کنترل فلکه ها استفاده می شوند، می باشد. موتور دو زمانه، به جای موارد یاد شده، دارای درگاه هایی جهت ورود مخلوط سوخت/هوا و نیز خروج دود (اگزوز) می باشد.این مورد هم به کاهش وزن موتور کمک می کند. نتیجه ی تمام این موارد، موتوری است که با توجه به نسبت قدرت به وزن، از موتورهای چهار زمانه قوی تر است، نیازی به تعویض روغن ندارد و قطعات مصرفی کم تری دارد که احتمال خرابی داشته باشند.
بزرگ ترین اشکال موتورهای دو زمانه این است که در محفظه ی احتراق یا سیلندر، روغن همراه بنزین می سوزد و این امر منجر به تولید دود و همچنین بو می شود ( که باعث آلودگی در شهرهایی می شود که اکثر سیستم حمل و نقل را موتور سیکلت ها و اسکوتر ها تشکیل می دهند.) روغن های دو زمانه ی کم دود در بازار موجود است، هرچند با کارآیی نسبتاً کم تر.